Sardinië
Onze auto staat geparkeerd in Toulon, want vanaf hier begint het échte avontuur: verder op de fiets en met de ferry! We hebben de avondboot genomen en sliepen dus de eerste nacht aan boord. Simpele maar prima slaaphutten, en zo kwamen we lekker vroeg in de ochtend aan op Sardinië. Klaar om direct te beginnen!
Via de kust richting Bosa, want we dachten: lekker relaxed langs het water trappen. Nou, dat viel dus wel even tegen hoor, want Sardinië doet vooralsnog niet aan vlakke weggen. Gelukkig kwamen we nog door Alghero, een superleuk stadje waar we even flink hebben ingeslagen. En dat bleek geen overbodige luxe, want tussen Alghero en Bosa kom je dus echt HE-LE-MAAL niks meer tegen. Geen barretje, geen waterpunt, geen schaduw. Alleen wij, onze fietsen, de brandende zon en een eindeloze klim. Maar man, wat een uitzichten! Rotsen, kliffen en baaien alsof je door een reisbrochure fietst. En het water… zó helderblauw dat je bijna vergeet dat je kapotgaat van het zweten. En na al dat gezwoeg rolden we uiteindelijk Bosa binnen. Compleet gesloopt, bezweet, maar onwijs tevreden. Wat een dag!
Onze Slaapplaats: Hotel Malaspina
Dag 2 – Van Bosa naar Oristano:
De route begon direct met een pittige klim. Tien procent stijging, haarspeldbochten, zwetende kuiten en een tempo waar we normaal gesproken niet echt vrolijk van worden. Over de eerste 15 kilometer deden we gewoon ruim twee uur. Dat zegt genoeg toch?
Daarna werd het gelukkig wat vlakker en kregen we de wind weer in de haren in plaats van het zweet. Prachtige route trouwens: slingerend langs heuvels en verlaten weggetjes, met hier en daar een blik op de kust. Sardinië blijft verrassen. Na 3 uurtjes fiesten hadden we het meeste klimwerk wel gehad en zijn we eerst de zee ingesprongen voor wat afkoeling.
Na wat vers fruit en een energiereep konden we weer verder. Rond de klok van 13.30 uur bereikte we onze eindbestemming van vandaag. Oristano !
En nu ? 🏕️ We hebben eerst even een uurtje aan het zwembad gelegen en nu zitten we aan het strand. Het waait flink en dat is vandaag wel even een uitkomst.
Wat een beloning na zo’n etappe!
Onze Slaapplaats: Camping / Hotel Spinnaker
.jpg)
Dag 3 – Van Oristano naar Cagliari
Onze biologische wekker stond vanmorgen al om 06.00 uur, dus om 07.00 uur zaten we al op de fiets. Een slimme planning, vonden wij, want de temperatuur zou vandaag oplopen tot maar liefst 38 graden. Onze route begon langs de rustige oevers van de Stagno di Santa Giusta, waar het al verrassend levendig was met sportende locals in een prachtige omgeving.
Al snel fietsten we het moerasgebied van S’Ena Arrubia in en dat was echt heel leuk. We kregen als tip om toch wat langer de kust aan te houden, dus daar hebben we geen spijt van gekregen. Flamingo’s in overvloed, terwijl witte koereigers als sneeuwvlokken in bomen.
Wat een heerlijk begin van de dag.
Daarna slingerde de route verder zuidwaarts, langs stille lagunes en verlaten landweggetjes. In Terralba vulden we onze watervoorraad aan en dat was geen overbodige luxe, want de temperatuur kroop gestaag omhoog. Gelukkig vonden we af en toe een boom die net genoeg schaduw bood om even af te koelen. De plaatselijke boer zal ook wel vreemd hebben opgekeken toen wij met z’n tweeën voor zijn water sproeiers stonden te dansen.
Eenmaal aangekomen in San Gavino hoopten we nog iets gezelligs te vinden, maar eerlijk is eerlijk: het stadje viel een beetje tegen. Wat we wél vonden? Een prachtig treinstation, mét een directe verbinding naar Cagliari. En met die hitte hoefden we daar niet lang over na te denken
Hotel tip: Hotel due Colonne
Cagliari is een levendige stad met een mix van historie, kleurrijke straatjes en een ontspannen sfeer. De stad ligt aan zee, maar heeft ook genoeg hoogteverschillen, wat zorgt voor mooie uitzichten. Wij hebben een tour gedaan met een elektrisch minibusje en dat is echt een leuke manier om op een relaxte manier langs alle highlights van de stad te gaan.
Dag 4 – Van Cagliari naar Muravera
We begonnen dag 4 in alle vroegte in het Parco Naturale Regionale Molentargius Saline, vlakbij Cagliari. Een prachtig natuurgebied van lagunes en zoutpannen, dat één van de weinige plekken in Europa is waar flamingo’s daadwerkelijk broeden. En jawel hoor: ze waren er. Naast flamingo’s zagen we ook koereigers die tussen het riet stonden te gluren, op zoek naar ontbijt.
Daarna stapten we weer op de fiets en volgden we de kustlijn. De zon brandde inmiddels stevig, maar gelukkig hadden we vandaag een onverwachte vriend: de wind. Hij blies ons zowaar vooruit. Ik dacht nog even dat we verkeerd fietsten, maar nee hoor, dit was gewoon een cadeautje van Sardinië.
Rond een uur of tien doken we het water in bij Stella Beach. Een verfrissende duik in glashelder water, met uitzicht op verlaten stranden en groene heuvels. Je zou er bijna je fiets vergeten. Na deze vroege verkoeling reden we ontspannen verder richting Villasimius, waar we een lunchstop hielden op een gezellig terras. Pizza erbij, heerlijk plekje in de schaduw en de benen heel eventjes omhoog.
De route bleef glooiend, met hier en daar een klim, in totaal goed voor zo’n 800 hoogtemeters, maar nergens echt steil. En met de wind in de rug trapten we als vanzelf richting ons eindpunt: Muravera.
Onze slaapplaats: Camping Capo Ferrato
Dag 5 – Costa Rei naar Cardedu.
Gisteren dachten we nog optimistisch dat we de wind in de rug voor meerdere dagen hadden geboekt. Helaas, Sardinië had andere plannen. Vandaag stond het ventilatortje vol tegen ons in te blazen. We vertrokken vanaf het bekende rotsblok in het water bij Costa Rei: Scoglio di Peppino , een gigantische granieten plaat van zo’n 30 bij 80 meter, die met wat fantasie lijkt op een duikende schildpad of walvis. Volgens de locals zat Peppino hier vroeger zijn vissersnetten te drogen.
Voordat we überhaupt Muravera bereikten, waar we gisteren zogenaamd al waren geëindigd, hadden we al twintig pittige kilometers in de benen.
De kust hebben we vandaag niet echt gezien, onze route liep iets landinwaarts. Maar dat leverde wel een prachtig binnenlands decor op: een soort cactusjungle, afgewisseld met meest kleurrijke bloemen en een vogelkoor dat ons de hele dag begeleidde. Of ze ons aanmoedigden of uitlachten laten we maar in het midden.
Tussen de windvlagen door bereikten we Tertenia, waar het markt was. Even een nieuwe zwembroek gescoord, want die was ik kwijt. De kippenboer had het zo druk, dus dachten we ….. die moeten wel héél lekker zijn… Met nog een paar laatste klimmetjes bereikten we uiteindelijk Cardedu. Klaar met trappen. Klaar met tegenwind. Klaar voor een koud drankje en een heerlijke duik in het zwembad van ons hotel.
Het was 13.00 uur en de benodigde 92 kilometers die we vandaag moesten lagen al achter ons. Na vijf dagen zweten, klimmen, puffen en tegen de wind in beuken, hebben we morgen eindelijk een “rustdag”. Nou ja… een soort van. We fietsen slechts 25 kilometer naar Tortolì. Dus technisch gezien is dat vakantie.
Hotel tip: Hotel Cardedu
Dag 6 – Van Cardedu naar Arbatax
De route bracht ons terug langs de kust , adembenemend mooi, maar ook weer typisch Sardijns: lekker wat vals plat erin, een paar grindstroken om wakker van te blijven, en vooral… bloedheet. Geen tijd voor een opbouwfase. Gewoon BOEM, de hitte in.
Maar wat de rit echt bijzonder maakte: de omgeving veranderde langzaam van strand naar een bijna Amerikaans decor. De bergen kleurden rood, de rotsen kregen dat zanderige, vuurachtige karakter en voor even waanden we ons in Bryce Canyon of Zion.
De beloning? Camping Telis. Een droomplek. Uitzicht over de baai, schaduw van de bomen, en onze tent op een plek waar je spontaan “wow” van fluistert. Stoeltje erbij, schoenen uit, koud drankje, dit was geen finishlijn, dit was aankomen in het paradijs.
Misschien blijven we wel een dagje langer hier.
Onze Slaapplaats: Camping Telis
Hotel Tip: Arbatax Park Resort - Telis
Dag 7 - van Arbatax naar Ghenna Silana
Op fietsdag 7 gingen we nog vol goede moed op pad: lekker vroeg op de fiets richting de Rocce Rosse, een hele mooie vuurrode rotspartijen aan zee bij Arbatax. Prachtige plek. Maar eerlijk? We waren nog niet eens goed en wel terug bij de camping of we keken elkaar aan en dachten: “Dit wordt ’m niet vandaag.” Het zou 35 graden worden, we stonden aan de vroege ochtend van een klim van 35 kilometer, en onderweg kom je weinig tot niks tegen. Gelukkig kregen we de tip om onze route te combineren met lijn 521 – de enige bus die dagelijks van Tortolì door de bergen rijdt richting Orosei. Op zich een heel slim idee, maar die bus gaat maar twee keer per dag. De eerste was al weg en de 2e gaat om 15.30 uur. Da’s best lang wachten… als je wel eerder mee aan bent.
Dus besloten we het andersom te doen: meteen die bus pakken naar Genna Silana, bijna op het hoogste punt van Sardinië. Fietsen pasten met wat wrikken in de laadruimte (voorwiel eruit, tassen op schoot), en hup, daar gingen we. De route was fantastisch en onderweg dachten we nog: “dit hadden we best zelf kunnen fietsen.” Maar het landschap was ruig en droog, en vijf flessen water per persoon hadden geen overbodige luxe geweest. Dus: prima keuze. En toen… kwamen we boven. Fietsen eruit, tassen eruit, wij eruit… bus weg. Met onze tent nog in de bagageruimte. Twee seconden stilte. En toen: lachen. Of nou ja, lachen met een licht paniekrandje. We zouden vanavond met ons tentje slapen op de hoogst gelegen camping van Sardinië. Na wat bellen hoorde we dat onze tent waarschijnlijk naar het depot in Prato Sardo bij Nuoro gaat. Nou dan kunnen we hem maandag pas weer ophalen, want nu is het weekend.
Hotel tip: Hotel Gorropu
Dag 8 – Ghenna Silana naar La Caletta
Deze mooi dag begon met een magische zonsopgang en daarna tassen op de fiets en op naar Orosei! De route ernaartoe? Adembenemend. Zo’n dag waarop je om de vijf minuten wil stoppen voor een foto. Rotsen, bergen, bochtige wegen, uitzichten om stil van te worden en wij daar tussendoor met onze volgepakte fietsen. In Orosei zelf was van alles te vinden: toeristen, leuke terrassen, dus ideaal voor een ontbijtje !
Via Piaggia Cala Ginepro, waar we onszelf trakteerden op een verfrissende duik, fietsten we door naar La Calette. En kijk ons nu eens liggen… aan het zwembad van ons hotel, een koud Ichnusa-biertje in de hand. La Caletta is trouwens echt een heel leuk Italiaans dorpje, waar in de avond de straten worden afgesloten, zodat de terrassen wat groter kunnen worden neergezet. ( Eten en live muziek erbij en vooral niet vergeten om te genieten )
Hotel tip: Hotel L'Aragosta
Dag 9 – La Calette naar Cugnana
De benen protesteerden zachtjes, logisch ook, want gisteravond lieten we ons compleet onderdompelen in het gezellige feestgedruis van La Calette. De hele stad was omgetoverd tot één groot terras, met markt, livemuziek, goede wijn en meer lekkers dan onze wilskracht aankon.
Gelukkig ging de route vandaag weer dwars door het paradijs. Eerst een korte stop bij La Cinta Beach, waar we toch even verleid werden tot een vroege duik. Daarna kwamen we bij Cala Brandinchi, ook wel het “Tahiti van Sardinië” genoemd en dat is niet overdreven. Helder water, fijn zand, dennenbomen voor schaduw, maar wel een helse weg om er te komen. Zwaar en Magisch tegelijk …..
Een beetje verderop was ook Lu Impostu nog een pareltje, en bij Porto San Paolo genoten we van het uitzicht op Tavolara, dit eiland / gigantische rots wordt door inwoners van Olbia beschouwd als een ‘heilige’ bestemming. Wij hebben er heerlijk geluncht, hebben even een duik genomen en zijn daarna weer verder gegaan. Een klein stukje van Olbia meegepakt en gestopt bij Cugnana.
Onze Slaapplaats: Camping Cugnana Portotondo
Hotel tip: Hotel Colonna San Marco
Dag 10 – Van Cugnana naar Palau
Gelukkig stond er een korte rit op de planning. Althans… kort qua kilometers, niet qua inspanning. De route was weer eentje uit de boekjes: kronkelende kustwegen, verscholen baaitjes, azuurblauw water, maar ook helaas klein maar venijnig klimwerk. Echt zo’n dag waarop je honderd keer “wauw” zegt, en minstens net zo vaak “pfff…”.
De Costa Smeralda, de trost van Sardinië’s was ooit gewoon rots en struikgewas, totdat prins Aga Khan in de jaren ’60 besloot: hier gaan we de Italiaanse Rivièra jaloers maken. En dat is aardig gelukt. Hier liggen tegenwoordig de duurste jachten, rijden de mooiste auto’s en wij dus. Je kunt zeggen wat je wilt, maar stijlvol in ons eigen genre, dat waren we zeker. Vlak voor Palau vonden we een geweldige camping met een heerlijk zwembad en allerlei verborgen strandjes om de hoek.
Onze Slaapplaats: Camping Village Capo d'Orso
Hotel tip: La Vecchia Fonte Boutique Hotel
Dag 11 & 12 Eilandhoppen op twee wielen en over het water.
Gisteravond zat de sfeer er al goed in op Camping Village Capo d’Orso: livemuziek, een goed glas wijn, een kok die zijn vak verstaat… Dan weet je: het wordt zo’n avond waarop je jezelf belooft het morgen écht rustig aan te doen.
Nou, mooi niet dus. Vandaag stond er een fietsroute op het programma die ons van de ene verbazing in de andere liet vallen. Vanaf de camping trapten we naar Palau, waar we de ferry pakten naar La Maddalena. En wat was dat prachtig: kliffen, de mooiste baaien, rotsen als kunstwerken en uitzichten waar je stil van wordt (of juist héél enthousiast).
We begonnen met een rit over de dam naar Caprera, en daarna maakten we een mooie ronde over La Maddalena zelf. Dit is precies zo’n dag waarvoor je op reis gaat. Tussen de verlaten strandjes vonden we een verborgen baai waar we helemaal alleen waren. Fietsen aan de kant, schoenen uit, voeten in het water, een klein plekje in de schaduw, en sushi erbij (ja echt – vers van de markt!). Even lunchen, even een dutje, vooral: even niks.
Na deze pauze maakten we de ronde af. De route was prima te doen – dus echt een aanrader! Voordat we de ferry terug naar Palau namen, was er nog nét tijd voor een biertje aan de haven. Terug op de camping sloten we deze topdag af met een plons in het zwembad.
En morgen?
Dan ruilen we de trappers in voor een buitenboordmotor. We hebben een bootje gehuurd en gaan op avontuur langs de eilandjes van de Maddalena-archipel. Spargi, Budelli, Santa Maria… we laten ons verrassen.
Onze Slaapplaats: Camping Village Capo d'Orso
Hotel tip: La Vecchia Fonte Boutique Hotel
Dag 13 – Van Palau naar Maragnanu.
Dag 13 is misschien wel de zwaarste fietsdag tot nu toe geweest. Om 6:00 uur waren we allebei wakker, het was een broeierig nachtje geweest en dan slaap je toch wat minder vast dan anders. Een klein half uurtje later hadden we alles ingepakt en zaten we al op de fiets. De lucht was nog licht bewolkt, met hier en daar een mistbankje, en dat voelde echt als een cadeautje. Maar Sardinië had er zin in vandaag. De bewolking maakte al snel plaats voor de volle zon, die zonder enige aarzeling direct op standje 32 graden ging staan. En alsof dat nog niet genoeg was, lagen er ook nog een paar stevige klimmetjes op ons te wachten.
We kozen vandaag voor een alternatieve route en sneden een stuk van de kustlijn af. Tussen Porto Pozzo en Rena Majore trapten we dwars door het binnenland. En dat was te merken: smallere wegen, slechter asfalt en totaal géén wind. Waar is die tegenwind als je ’m nodig hebt? Alsof dat nog niet genoeg was, kregen we ook nog een paar zandpaden voor de wielen, dwars door een wijnveld. Normaal zouden we daar blij van worden …. beetje proeven, …..beetje genieten maar nu was het gewoon… zwaar. Maar eerlijk is eerlijk: de route was wél fantastisch. Zon, zee, strand, landerijen, bossen, van die leuke wijn proef huisjes, …. Echt alles zat erin.
Om 12.30 uur fietsten we International Camping Valledoria op. We kregen meteen een rondleiding langs de vrije plekken. Het eerste plekje dat we zagen lag heerlijk in de schaduw en die grepen we met beide handen aan. We waren er meteen uit.
Eerst een ijskoude douche (pure luxe na zo’n rit!), daarna ons tentje opgezet, en toen… aanschuiven voor de lunch. Compleet geluk in drie stappen: fietsen, douchen, eten. Na de lunch werd het nóg beter: een uurtje aan het strand gelegen en gezwommen. En nu zitten we in de schaduw bij het zwembad met een groot glas nietsdoen. Wat een fijne camping trouwens. Relaxte sfeer, mooi terrein, en een heerlijke lunch, dus …… ( ik zeg niets meer aan doen )
Onze Slaapplaats: International Camping Valledoria
Hotel tip: GH Santina Resort & Spa
Dag 14 – Van Maragnanu naar Porto Torres
Onze voorlaatste avond op Sardinië was een top avondje. Naast de camping zat een soort beachclub waar de beat al vanaf het strand te horen was. Dus: snel onder de douche, slippers aan en hup naar het terras. Het heerlijke eten en de zonsondergang vanaf het terras was
De route van ongeveer 50 kilometer leek op papier redelijk makkelijk, maar de eerste kilometers dachten we toch: als dit het makkelijke deel is, willen we het zware niet eens weten. We maakten een kleine omweg naar de beroemde Roccia dell’Elefante, een grillig gevormde rots die verdacht veel lijkt op een olifant. Een leuke plaats voor ons ontbijt vonden wij. Niet veel later reden we Castelsardo binnen een middeleeuws stadje dat boven op een rots ligt. Nauwe straatjes, een indrukwekkend kasteel en uitzicht over zee.
De rit naar Porto Torres deed ons denken aan de allereerste fietsdag: ruige hoge kliffen, diepe baaien en mooie uitzichten over zee. Alsof Sardinië nog één keer alles uit de kast haalde.
Zelf hebben wij nog een nachtje op een Camping gestaan vlakbij Porto Torres, maar dat was niet veel. Als we het over hadden kunnen doen, dan hadden we lekker een hotelletje gepakt in het oude centrum van Porto Torres. Leuk barstraat met voldoende eetgelegenheden, dus vandaar dat we onze laatste 2 routes in 1 etappe hebben gezet.
Hotel tip: Balai Suite
Favoriete Fietsroutes
